In Rimpelmania begraven Manon Spierenburg en Siska Mulder zich met stijgende verbazing in een onderwerp dat ons allemaal aangaat: de Don Quichot-achtige strijd tegen de veroudering. Zij zetten één groot, vrolijk vraagteken bij de verwarring van deze tijd: dat jong per definitie beter is dan oud. En zij vragen zich af waarom juist nu de eeuwig-jong-obsessie zo is doorgeslagen. Spierenburg en Mulder houden zichzelf en de lezer een spiegel
voor waarin we allemaal dagelijks kijken. Welke gedachte steekt achter deze queeste naar de eeuwige jeugd? Met een verwonderde, nieuwsgierige blik bekijken zij het onderwerp van alle kanten en zij sparen zichzelf niet. Niemand blijft immers ongevoelig voor de veranderingen van het ouder wordende lichaam en de melancholie die gepaard gaat met het verlies van de jeugd.