Voordat Aart Staartjes zijn rijke carrière als tv-acteur begon, speelde hij toneel – van zijn debuut bij Toneelgroep Theater in augustus 1961 tot zijn ontslag bij het Nieuw Rotterdams Toneel in maart 1971.In Had ik maar een vak geleerd haalt Aart herinneringen op aan die periode, waarin hij zich met vallen en opstaan het ambacht eigen maakte. Wie bij het toneel van de jaren zestig kwam, moest in de eerste plaats leren zichzelf staande te houden daarom is dit boek voor Staartjes een zoektocht over een zoektocht geworden.Het theater was in die jaren een gesloten, naar binnen gekeerde wereld met eigen codes en sancties, vergelijkbaar met de vrijmetselarij of het studentencorps. De vernederingen, pesterijen en ongelijke behandeling waren daar een onderdeel van. Ongehoorzaamheid werd zwaar gestraft en het verbreken van de zwijgplicht leidde tot uitstoting. Met het diploma van de Toneelschool werd Aart als aspirant lid getolereerd. Bij zijn vertrek naar de televisie had hij de nodige levenslessen geleerd, ennog veel belangrijker: hij had zijn eigen stijl van acteren ontwikkeld. Zonder deze 'ontgroeningstijd' had Staartjes dat punt nooit bereikt.