'Blijf nog even' is het autobiografischeverhaal van Carrie over de doodstrijd van haar vader. Zes jaar is hij ziek geweest, zes jaar heeft hij pijn gehad, maar hij heeft dat verdragen als een 'echte man'. Als hij niet meer kan lopen, alleen schuifelend aan de schouders van haar moeder vooruit kan komen en zelfs de overstap van het bed naar de poepstoel niet meer kan maken, besluit hij dat het zo wel mooi is geweest: 'Ik wou maar eens gaan voor euthanasie.'In de periode dat Carrie aan het ziekbed van haar vader zit, vertelt ze over haar leven: de verhouding met haar vader en moeder, die niet zonder strijd is geweest, omdat Carrie's mond haar gedachten vaak ver vooruit zijn; haar avonturen als maatschappelijk werkster bij het JAC in Rotterdam; de vele verhoudingen met de meest onmogelijke mannen; de liefde voor haar zusjes en voor haar kinderen. 'Blijf nog even' is een sprankelend recht-door-zee-verhaal waarin geen blad voor de mond wordt genomen, maar bovenalis het een boek over de liefde van Carrie voor 'Grote Carrie', haar vader.