De eerste diagnose was dat het gezwel niet operatief verwijderd kon worden en dat Johan nog twee tot drie maanden te leven had. Een onvoorstelbare angst maakte zich van mij meester. Hoe was dit mogelijk? Waarom gebeurde dit? Hadden wij God niet liefgehad en Hem niet met ons leven gediend? Hadden wij Hem niet gezocht in de donkerste momenten van ons leven, en niet geprobeerd Hem te eren in alles wat we deden? Carolyn en Johan Ros leefden met God en werkten in zijn koninkrijk, maar een hersentumor bracht Johans stem tot zwijgen en zijn lichaam tot stilstand. De dromen voor hun leven vervlogen. Op fascinerende wijze beschrijft Carolyn hoe zij in dit lijden op zoek ging naar God, en hoe zij zich keer op keer in haar verdriet toevertrouwde aan zijn zorg. Ze werden als man en vrouw, en als gezin, niet beschaamd. God vervulde zijn beloften en was er, heel de tijd. Dit boek zal iedereen bemoedigen die, net als Carolyn en Johan, dingen te dragen krijgt die niet alleen te dragen zijn.