'Op vrijdag 3 april van het jaar 33 werd Jozua ben Jozef, die ook wel Jezus van Nazaret wordt genoemd, terechtgesteld. Zes dagen eerder was hij in Jeruzalem aangekomen. In de dagen daarna zorgde hij voor opschudding in de tempel en bekritiseerde hij de autoriteiten. Hij werd verraden door één van zijn eigen volgelingen, berecht door de plaatselijke aristocratie en overgeleverd aan de Romeinse bezetter. De Romeinse soldaten geselden hem zo hard dat de dood aan het kruis sneller zijn intrede deed dan gewoonlijk. Jezus van Nazaret... de zoveelste onruststoker uit Galilea. De zoveelste zogenaamde Messias. Een routineuze executie in een buitengebied van het imperium.' Niets bijzonders dus, zou je zeggen. Maar hoe is het dán mogelijk dat de hele westerse beschaving op zijn levensverhaal is gebaseerd? Wie was deze Galileese rabbi werkelijk? Wat maakte hem in zijn tijd zo gehaat én geliefd? Wat gebeurde er precies tijdens de lijdensweek in Jeruzalem, in het jaar 33? In De Langste Week beschrijft Nick Page de gebeurtenissen van dag tot dag en van uur tot uur. Hij vergelijkt de verhalen uit de evangeliën met diverse historische bronnen en creëert zo een gedetailleerde geschiedschrijving. Wie bekend is met de bijbelse verhalen, zal wellicht voor het eerst de gespannen atmosfeer proeven die heerste in het Jeruzalem van Pilatus en Kajafas. Wie er niet mee bekend is, zal de verhalen niet langer naast zich neer kunnen leggen. En wie gelooft dat het gegaan kan zijn zoals Nick Page beschrijft , zal ook een antwoord moeten geven op de opstanding van Jezus. Want: 'er is geen evangelieschrijver die beweert dat Jezus het graf inging als een man, en eruit kwam als een metafoor'.