Maria Catharina Swanenburg (1839-1915), ook wel bekend als Goeie Mie, is de grootste seriemoordenares in de Nederlandse geschiedenis. Tussen circa 1864 en 1883 vermoordde ze tientallen familieleden en buurtgenoten met arsenicum. Pas in december 1883 kwamen, door een oplettende arts, haar misaden aan het licht en haar rechtszaak zou het proces van de eeuw worden. Binnen- en buitenlandse kranten stonden maandenlang vol met berichten over de Leidse gifmengster, het ene bericht nog sensationeler en spectaculairder dan het andere. Er kwamen liedjes en prenten over haar op de markt die gretig aftrek vonden. In de gruwelkamer van het Amsterdamse Panopticum vergaapten duizenden bezoekers zich aan een wassenbeeld van Mie. De verhalen over Mie namen bijna mythische proporties aan: ze zou een mannenverslindster zijn en zelfs haar eigen kinderen en ouders vergiftigd hebben. Deze biografie ontdoet Goeie Mie van haar mythes. Dat ze op haar slachtoffers begrafenisverzekeringen afsloot en daarmee geld incasseerde, staat buiten kijf. Maar dit boek vertelt ook het andere verhaal: over een meisje dat opgroeit in de armste buurten van Leiden, achtervolgd door ongeluk. Op basis van nieuw onderzoek en nieuw beschikbaar gekomen materiaal vertelt Glasbergen over hoe en waarom ze aan het moorden sloeg, over haar strafproces en de vele jaren die ze in gevangenschap doorbracht. Stefan Glasbergen (Leiden, 1982), is docent-onderzoeker aan de Universiteit van Amsterdam.