De begraafplaats ligt verscholen achter een muur, met een kleine toegangsdeur aan de Oostzeedijk. De meeste graven dateren van 1770 tot 1820. Er liggen veel leden van families die al geruime tijd in Rotterdam woonden en een invloedrijke positie hadden binnen de Joodse gemeenschap. De uitgave bevat de foto’s die het Gemeentearchief Rotterdam in 1976 van de ruim 200 zerken
liet maken, toen veel inscripties in betere staat waren dan nu. De doorgaans Hebreeuwse teksten zijn vertaald, vaak vanaf de foto. Ton Hokken deed vervolgens onderzoek naar delevensloop van de begravenen. Het boek beschrijft de historie van de begraafplaats mede in relatie tot andere Joodse begraafplaatsen in Rotterdam. De Hebreeuwse naam voor begraafplaats Bet Chajiem betekent ‘huis van de levenden’. Overledenen zullen uiteindelijk opstaan uit de dood. De zorg voor hun stoffelijke
resten houdt daarmee verband. Volgens de Joodse religie wordt niet gecremeerd en graven worden niet geruimd. De geschiedenis van de begraafplaats illustreert hoeveel moeite de gemeenschap deed om voldoende grond te hebben voor hun doden. Rond 1820 was de begraafplaats vol. Na een periode van verval sinds 1975 werd het monument onlangs gerestaureerd
door de stichting Boete en Verzoening.