De verrassingsaanval van de Boeren is na een paar maanden vastgelopen. De poging om te verhinderen dat Britse versterkingen worden aangevoerd is mislukt. Weliswaar slagen de eerste Britse eenheden er nog niet in om de Boeren uit Natal en de Kaapkolonie te verdrijven, maar zodra meer dan tien divisies zijn aangekomen walst het Britse leger over de Boerenstellingen heen.
Daarmee is de oorlog echter nog niet afgelopen want er begint een jarenlange guerillastrijd waarin Britten én Boeren grote verliezen lijden. De meeste doden vallen echter in de opvangkampen ten gevolge van honger en ziektes.
In dit tweede deel wordt hier onder meer aandacht aan besteed, evenals aan de rol die Nederland in dit conflict heeft gespeeld. Uit documenten uit het Koninklijk Huisarchief blijkt de belangstelling van Wilhelmina voor deze oorlog van haar stamverwanten met de onderdanen van haar tante, koningin Victoria.
In zijn nabeschouwing vraagt de schrijver zich af of de Britse regering ooit aan dit koloniale avontuur zou zijn begonnen als zij geweten had welke hoge prijs zij voor het bemachtigen van de twee kleine Boerenrepublieken moest betalen: 8.000 gesneuvelden en meer dan 66.000 militairen die als invaliden naar huis terugkeerden.
Het kostte de Britse belastingbetaler niet minder dan £210 miljoen.