Religie en natuurwetenschap, geloof in God en vertrouwen in techniek, lijken elkaar uit te sluiten. Natuurkundige èn theoloog Geurt Oosterwegel streefde in zijn werk naar een integratie van technologie en theologie, en trachtte de kennis van de fysische natuur met religieuze inzichten te verenigen. In dit boek beargumenteert hij - wetenschapstheoretisch en persoonlijk - waarom het geloven in het Goddelijke essentieel is voor de ontwikkeling van de natuurwetenschappen en hoe de Christelijke kerk zich op zou moeten stellen om deze rol te kunnen vervullen. Met zijn argumenten roept hij lezer en gemeenschap op om zich onbevangen open te stellen voor een roeping in dienst van een humane samenleving, ook als het effect van die roeping zich niet onmiddellijk laat kennen. Oosterwegel zocht naar een logische ordening van de wereld die recht zou doen aan de subjectieve emotionele en intellectuele rijkdom van de mensheid en, theoretisch gezien, uit zou kunnen monden in volstrekte harmonie. Daarbij beschouwde hij de uitwisseling in dialoog als het belangrijkste werktuig. Geurt Oosterwegel (1933-2012), natuurkundige en theoloog, promoveerde op "Taakeschatologie", een studie naar het begrip arbeid in eschatologisch perspectief, geïnspireerd door het werk van theoloog Oepke Noordmans en de bioloog-filosoof Helmuth Plessner. Hij was onder meer vice-voorzitter van Atomium, een platform van mensen die zich bezig houden met thema's op het breukvlak van theologie en natuurwetenschap. Dit boek verschijnt postuum onder redactie van Jan Gulmans en Annerieke Oosterwegel.