Ik was elf toen de oorlog uitbrak.
Op een vroege ochtend vlogen de vliegtuigen
van de vijand zo laag over de huizen dat je
de gezichten van de piloten kon zien.
Ik vond het spannend, maar algauw werd het
angstig. In onze klas zaten Joodse kinderen
en kinderen van verraders. Zelfs de meester
durfde niet meer te zeggen wat hij dacht.
Wij kinderen hadden eigenlijk niets met
de oorlog te maken. Zeker als het om
vriendschap ging.
Of toch?