Binnenkort is het 100 jaar geleden dat het Naardermeer door Jac.P. Thijsse en K. Heijmans
gered werd van een aanstaande bestemming als vuilnisbelt van Amsterdam. Hiermee was de
oprichting van de Vereniging Natuurmonumenten een feit.
Albert Beintema groeide op nabij het Naardermeer. Ruim veertig jaar geleden kreeg hij als
scholier een vergunning om in dit unieke vogelgebied – het eerste gebied in eigendom van het
latere Natuurmonumenten - naar vogels te kijken. Hij schreef daar verslagen over in
dagboekvorm. Vorig jaar bezocht hij het meer opnieuw. In dit boek vergelijkt hij zijn
ervaringen van nu met die van toen, ongeveer halverwege het 100-jarige bestaan van dit
natuurmonument, toen otters nog gewoon waren en niemand van Galloway-runderen had
gehoord.
Beintema is als bioloog ruim dertig jaar werkzaam bij Alterra. Hij deed onderzoek aan
weidevogels;daarnaast nam hij deel aan twee zuidpoolexpedities. Zijn bizarre ervaringen met
Braziliaanse en Poolse poolonderzoekers legde hij vast in In de voetsporen van Shackleton
(1995). Hij bezocht het meest afgelegen eiland ter wereld en schreef daarover Het
waterhoentje van Tristan da Cunha (1997). Zijn kennis over weidevogels maakte hij voor
publiek toegankelijk in de Ecologische Atlas van de Nederlandse Weidevogels (1995).