Ik zag een lichtje in die donkere weg.
Ik ging gauw eens kijken en toen was het weg.
Ik zocht op alle plaatsen, in elke hoek,
maar vond het nergens toen.
Wat was dat toch dat lichtje in die donkere weg?
Misschien een engeltje dat zich afvroeg
hoe het met me ging....

Ine Van Uytvanghe schreef dit gedichtje op 17 februari 2003. Vijf maanden later moest ze de strijd tegen leukemie opgeven. Samen met vijftien andere tieners zette Ine zich in om dit boek te realiseren. Met aangrijpende getuigenissen over het verdriet, de angst, de onzekerheid, maar ook het gevecht en de wilskracht om de ziekte het hoofd te bieden, willen zij de buitenwereld wakker schudden. Ze willen laten voelen hoezeer zij hun familie, vrienden en omgeving nodig hebben om de lange weg te kunnen gaan.