Ze houden zich niet aan grenzen van botanische tuinen of parken, ze laten zich niet tegenhouden door muren oceanen en ze blijven altijd op zoek naar nieuwe territoria. Heel veel planten waarvan wij nu menen dat ze tot onze inheemse flora en bij ons landschap behoren, zijn oorspronkelijk afkomstig uit verre oorden. Het zijn in feite migranten, goed geïntegreerde vluchtelingen. In Nederland bijvoorbeeld waren de vlinderstruik, de appelbes, het Amerikaanse krentenboompje en de beuk in de vijftiende eeuw nog onbekend. Waarom, vraagt Mancuso verder, noemen wij planten die heel succesvol zijn in het bezetten van nieuwe territoria‘invasief’? Welbeschouwd vormen vele van deze indringers nu de inheemse flora en zijn ze inmiddels een fundamenteel onderdeel van ons levensbepalende ecosysteem. Mancuso vertelt over zaden die zeereizen van duizenden kilometers overleven, van soorten die het beleg van Massada hebben meegemaakt, of na duizenden jaren in de permafrost te hebben gesluimerd nog steeds kiemkracht hebben. Een verrassende reis door de tijd, waarbij steeds de nadruk ligt op de natuurlijke drang tot overleven en expansie. Na zijn buitengewoon succesvolle onderzoeken over de intelligentie van planten in Briljant groen en de opbouw van planten als modellen voor onze toekomst in Plantenrevolutie beschrijft Stefano Mancuso in zijn nieuwste boek weer een opzienbarend fenomeen: de migratie van planten. Door de hele geschiedenis van de aarde heen hebben ze weten te overleven als pioniers, kluizenaars, strijders, veteranen en vluchtelingen.