Oostende, 1936. Een zomervakantie, waarna niemand meer naar zijn ‘gewone leven’ terug kan keren. Het zijn prachtige junidagen. Allebei zijn ze Duitsland ontvlucht, de welgestelde Stefan Zweig en de constant onbemiddelde Joseph Roth. Het is de laatste ontmoeting in vrijheid van de schrijvers, beiden in Duitsland vervolgd, verboden en verbrand. Iedereen doet zijn best om nog één keer met de moed der wanhoop het leven te vieren, voordat de wereld daadwerkelijk in brand vliegt. Een illuster gezelschap probeert in 1936 in Oostende in een zomerse vakantie tot rust te komen, en even de Duitse ellende te vergeten. Sommigen van hen proberen visa te bemachtigen om het Derde Rijk te ontvluchten en ergens ver weg helemaal opnieuw te beginnen. Te midden van de wanhopige vluchtelingen bevinden zich de wereldberoemde Stefan Zweig en Joseph Roth, al decennialang verbonden door een hechte maar ongelijke vriendschap. Zweig bewondert Roth als een genie. Hij betaalt in Oostende Roths riante drankrekeningen en wordt daarvoor door Roth uitgescholden. Zweig heeft net zijn huwelijk beëindigd en is uitgeput en melancholiek. Roth daarentegen heeft met de bloedmooie ‘champagnemerel’ Irmgard Keun onverwacht Liebesglück – al probeert zij hem van de drank af te brengen, en hij haar tot drank te verleiden. Alle drie dromen zij van een ander Duitsland, drie heel verschillende dromen. Irmgard Keun verleidt een naziofficier om aan valse papieren te komen en brengt korte tijd in Amsterdam door met Roth. Roth vertrekt daarna naar Parijs, Zweig ontkomt met zijn secretaresse, die inmiddels ook zijn minnares geworden is, naar Brazilië. Zo is, zoals Thomas Mann het ooit noemde, Oostende 1936 een afscheidsfeest van de Europese cultuur geworden. Weidermanns boek is een schitterend monument voor dit feest.