Als Lena ziet dat de kroongetuige tijdens het Auschwitzproces na zijn verklaring ineenzakt, brengt ze hem een glas water en voelt ze: die man moet ik vasthouden. Op het eerste gezicht hebben de jonge, levenslustige Lena en de door nachtmerries geteisterde Heiner weinig gemeen. Zij droomt van vakantie op een exotisch eiland, hij van de verschrikkingen van het kamp. Kan hun liefde deze tegenstelling overbruggen?
Hoe ga je om met een man die volledig buiten zinnen raakt wanneer zijn geliefde vrouw een mooie jas heeft gekocht, waar op het etiketje achterin als merknaam staat: Selection? Lena vraagt zich af of zij de hel, waar haar man altijd weer naar terugkeert, ooit zal begrijpen. Maar ook of iemand die deze verschrikkingen heeft overleefd, het morele recht heeft om iedereen daaraan te meten. Gebruikt hij zijn verleden niet om alles naar zijn hand te zetten? Heiner probeert zijn verleden zo goed mogelijk met zijn Lena te delen, en gaat zelfs zover dat hij 's nachts met haar door Auschwitz wil wandelen om haar zijn kamp te laten ervaren. Maar zij ziet zijn spoken niet.
Monika Held laat zien dat hun liefde alleen kans van slagen heeft als Lena alles durft te vragen, zonder Heiner te sparen. Het is Monika Held gelukt om het verhaal van een liefde ná Auschwitz vrij van clichés, goedkoop sentiment en politieke correctheid te vertellen. Niet eerder lazen wij een vergelijkbaar verhaal over een leven na Auschwitz.