Het boek is van de eerste tot de laatste bladzijde overtuigend. De lezer wordt met een onopvallend meesterschap het verhaal in gezogen. Het is prachtig geschreven, ingetogen en helder, met talloze details over het dagelijkse boerenleven op het koude, vochtige Nederlandse platteland. De auteur blinkt uit in dialogen, en terwijl Helmer overal in zijn omgeving veranderingen begint aan te brengen, komt zijn innerlijke stem als verteller perfect tot leven. Er zijn intrigerende dubbelzinnigheden, maar nergens klinkt een valse noot. Niets en niemand is voorspelbaar, en toch blijft iedereen geloofwaardig: de vaste melkrijder, de buurvrouw met haar twee ongedurige kinderen, en Jaap, de boerenknecht uit de jeugd van de tweeling, die net op tijd op de boerderij weerkeert om getuige te zijn van de laatste grote verandering, als Helmer eindelijk de verantwoordelijkheid neemt voor wat er over is van zijn eigen leven.