In zijn hoofd reisde zijn muziek mee. Hij hoorde muziek die nog nooit iemand had gehoord. Het papier was te klein om het allemaal op te schrijven. In de herbergen speelde hij viool, in de kerken orgel en in de dure huizen piano. En als hij zong, kwamen de zon en de maan dichter bij de aarde staan.
Buurman Erasmus is helemaal weg, van Mozart deze keer. Hij vertelt zijn buurmeisje honderduit over de kleine, vinnige componist die niet vies was van een vuile mop en de mensen met stomheid sloeg en slaat. Want zijn muziek buitelt en klatert, vertedert en overdondert.
Een kwikzilveren verhaal over de passie voor muziek, net zo ontwapenend als de vorige twee boeken over Buurman Erasmus en zijn buurmeisje.
'In zijn pink zit meer verbale originaliteit dan in het hele lijf van talloze vlijtige pennenridders.' (Ed Franck over Paul de Moor in De Standaard der Letteren)
'Dit is zeker ook een poëtisch boek, waarin taal niet alleen betekenis is, maar vooral ook muziek en een appel aan emotie en verbeelding.' (Herman de Graef over God was in de keuken bezig in Leeswelp)