De gemiddelde levensverwachting van mensen neemt steeds verder toe. Mensen blijven in vergelijking tot enkele decennia geleden ook steeds langer actief en dat is ook voor de gezondheid van het brein het beste.
Het thema veroudering wordt door de auteurs niet beschouwd als een statisch eindproduct maar wordt besproken vanuit een procesvisie - het ICF model van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO). Neuropsychologisch en psychosociaal ouder worden - veroudering - wordt vanuit een combinatie van gedrag, ontwikkeling en brein beschouwd.
Ontwikkelingsgerontologie bestaat uit zeven hoofdstukken, een slot en een bijlage, waarin diverse visies op ouderen, leeftijdsgerelateerde veranderingen eerst in het algemeen en later specifiek worden behandeld op het gebied van ontwikkeling, motoriek, cognitie en geheugen. Het slothoofdstuk gaat over ouderdomsklachten, verliessituaties, interventiemogelijkheden en copingstrategieën om daar zo goed mogelijk mee om te kunnen gaan, met het doel het leven een nieuwe draai te kunnen geven.
Het boek bevat verder diverse casussen met al dan niet leeftijdsgerelateerde aandoeningen en klachten. Enerzijds ter verheldering van de stof en anderzijds ter overdenking aan de hand van opdrachten. Op deze wijze krijgt de lezer zowel achterliggende theorie alsook mogelijkheden om deze kennis toe te passen. De relatie tussen hersenen en gedrag komt telkens naar voren.
Ontwikkelingsgerontologie is geschreven voor diverse studies van het hoger (beroeps) onderwijs, zoals toegepaste psychologie, maatschappelijk werk en dienstverlening, verpleegkunde en fysiotherapie.
Jan Willem de Graaf is hoofddocent biologische en neuropsychologie bij Hogeschool Saxion, afdeling toegepaste psychologie.
Maryke Tieleman is hoofddocent orthopedagogiek en ontwikkelingspsychologie bij Hogeschool Saxion, afdeling toegepaste psychologie.
De auteurs schreven ook Ontwikkelingspedagogiek, pedagogiek in breder perspectief.