Voor het bestaan van effecten van hulpverleningsprogramma¿s gericht op volwassenen, kinderen, ouders en gezinnen, moet empirisch bewijs geleverd worden. Dit boek levert een bijdrage aan de wetenschappelijke discussie over goed effectonderzoek in de gedragswetenschappen. Het bevat een algemene beschouwing over de empirische methodologie, definities van centrale begrippen en een beschrijving van ideaaltypische kenmerken van effectstudies. Omdat het ideale (experimentele) design slechts zelden realiseerbaar is, krijgen vervolgens de praktische belemmeringen en valkuilen ruime aandacht. Voorts wordt gezocht naar oplossingen, die een compromis vormen tussen de methodologische eisen en praktische beperkingen. Afsluitend is er enige verdieping in technische onderwerpen. Tot de doelgroep behoren universitaire studenten en docenten in de gedragswetenschappen en een ieder die in de onderzoeks- en hulpverleningspraktijk te maken krijgt met effectonderzoek. Het boek scherpt het oordeel aan en biedt, met behulp van samenvattingen en checklists, tal van handvatten voor onderzoeksopzet, ¿uitvoering en -discussie. Daphne van Loon is als onderzoeker gelieerd aan de afdeling Orthopedagogiek van de Rijksuniversiteit Groningen en de Stichting JSL en werkt als projectmanager bij de Bedrijven Contactdagen en de Eerstelijnsdag. Bieuwe F. van der Meulen was tot 2008 als bijzonder hoogleraar verbonden aan de afdeling Orthopedagogiek van de Rijksuniversiteit Groningen, met als leeropdracht de opvoeding van het chronisch zieke kind. Alexander Minnaert is als hoogleraar orthopedagogiek en klinische onderwijskunde verbonden aan de afdeling Orthopedagogiek van de Rijksuniversiteit Groningen.