De Japanse verrassingsaanval op Pearl Harbor op 7 december 1941 veranderde
de Verenigde Staten van het ene op het andere moment in een
natie van geharnaste militaristen. Het Amerikaanse volk wilde wraak.
Wraak op die achterbakse, niet te vertrouwen dirty little Japs. Bloedkoraal
gaat over vier jonge mannen en een beroepso cier die vrijwillig kozen voor de snelste en meest zekere weg naar het front: het Amerikaanse korps mariniers of United States Marine Corps. Hun thuis, de 1e mariniersdivisie, was betrokken bij het eerste en laatste Amerikaanse o ensief in de Paci c: Guadalcanal en Okinawa. In 1943 en 1944 vocht de divisie op Nieuw-Guinea en de eilanden New Britain en Peleliu. De slag om Peleliu is berucht geworden als het meest bloedige en
zinloze gevecht uit de geschiedenis van het korps mariniers. Dit boek is geen compleet overzicht van de Tweede Wereldoorlog in Azië. Na een korte introductie van de strijdende partijen en de voorgeschiedenis van het conflict, richt het zich slechts op één onderdeel: de opmars van de Amerikaanse strijdkrachten door het centrale en zuidwestelijke deel van de Stille Oceaan. Strategische beslissingen en tactische keuzes vormen het kader, maar centraal staan de soldaten aan het front, simpele infanteristen wier blik niet verder reikte dan de onmiddellijke omgeving van hun schuttersput. Bloedkoraal volgt hen van het beruchte boot camp op Parris Island, South Carolina, naar de vrijwel ontoegankelijke regenwouden van Guadalcanal en New Britain, van Bloody Nose Ridge op Peleliu tot aan de moddervelden voor het kasteel van Shuri op Okinawa. Het is boven alles een doordringende kijk op wat één van de hoofdpersonen "the criminal sickness that is war" noemt.