Voorjaar 1939: drie hakenkruisvlaggen aan hoge masten begroetten Ester en Ben aan de Duitse grens. In het douanekantoor werden de paspoorten nauwkeurig gecontroleerd. De beambten zochten in kaartenbakken en keken van de pas naar hun gezicht. Jawohl Herr Cohen, Sie können gehen. Toen ze terug naar de auto liepen dacht Ben: noemt die kerel met opzet mijn achternaam? Zoiets doet een douanier tot nooit?