Zuinig - vrekkig zelfs - sober, dor en humorloos: het zijn clichés die schijnbaar onuitroeibaar kleven aan dr. Willem Drees sr. Bert van Nieuwenhuizen, oud-redacteur Opinie van het Utrechts Nieuwsblad, maakt in dit boek korte metten met dit valse beeld van de staatsman, die hoog Amerikaans bezoek op een Maria-kaakje getrakteerd zou hebben. Niets daarvan! Drees' echtgenote had een goede Haagse banketbakker. en het "rijtjeshuis" waarin het gezin Drees woonde was een gezellige en comfortabele stadsvilla. Drees was niet zuinig, maar wel 'een gentleman met andermans geld', zoals hij het zelf noemde. En voor door hem noodzakelijk geachte voorzieningen wist hij het geld te halen waar het zat. Drees was niet zuinig, maar duurzaam, in feite zijn tijd vooruit. Drees was - in tegenstelling tot wat velen menen - géén voorstander van de 'verzorgingsstaat' - maar wel van een maatschappij die de mensen voor afhankelijkheid en armoede zou behoeden.
Drees was niet de provinciaalse 'wethouder van Nederland' waarvoor hij versleten is. Integendeel, hij ontvouwde in 1941 in gevangenschap in het Duitse concentratiekamp Buchenwald al een inspirerende visie op de toekomstige Europese samenwerking.
Drees was voor drie koninginnen - Wilhelmina, Juliana en Beatrix - een steunpilaar, maar bleef zelf z'n leven lang overtuigd republikein.
Drees was tijdens zijn actieve politieke leven lang niet altijd de gevierde en alom gewaardeerde 'Vadertje Drees'. Integendeel, óók hij werd als minister-president al bedreigd en toen hij in 1956 tijdens zijn laatste verkiezingscampagne in Limburg sprak, werden door zijn tegenstanders de geluidskabels vernield. In 'Het land van Drees' schetst Bert van Nieuwenhuizen - die drie generaties Drees ontmoette - een boeiend en vooral nieuw beeld van de nog steeds meest tot de verbeelding sprekende politicus van Nederland.