"Zullen we elkaars voorbeeld zijn in overleven? Zullen we elkaar steunen op het moment dat de andere het even niet meer weet? Zullen we elkaar troosten? Samen wenen mag ook. Maar lachen - zullen we vooral blijven lachen? Om de absurditeit van een 'fucking' ziekte die ons kaal zal plukken? Lachen om alles wat belachelijk onbelangrijk is?"

Susanne en Carine zijn twee vriendinnen die beiden, ongeveer tegelijkertijd, te horen krijgen dat voor de derde keer kanker hun lijf teistert. Een verpletterend verdict. Susanne schrijft elke avond naar Carine. Een fijn gedicht, een aantal woorden troost, zinnen die zinderen van vriendschap... Susanne en Carine kunnen niet gaan slapen zonder dit avondritueel...
Van oktober tot juni, van herfst tot zomer. Susanne stopt met schrijven op de dag dat Carine overlijdt. Slaapwel, lieve vriendin, bundelt deze teksten. Carine en Susanne besloten om hun avondlijke briefconversatie te delen met al hun lotgenoten. Ze wilde zo graag dat ook anderen zich zouden kunnen onderdompelen in het warme bad van troost en vriendschap.