Ik blies de eerste toon, de fanfare viel me zachtjes bij.
Het was een schreeuw, besefte ik, terwijl ik de klagende noten blies.
Een schreeuw om gehoord te worden. Een schreeuw om bemind te worden.
Het was de schreeuw van de kulders.
Aksel, Geo en Walter hebben het niet makkelijk in het kulderhuis. In het Gentse weeshuis voor jongens zwaait directeur ‘Peere’ met harde hand de plak. Militaire discipline, luisteren en hard werken, zo ziet het dagelijks leven van een kulder eruit. Het is luisteren of klappen incasseren…
Het enige lichtpuntje voor een kulder is een plekje in de fanfare. Wie muziek kan maken, mag mee op de schaarse uitjes buiten de poorten van het weeshuis. En heeft een kans om de weesmeisjes te zien. Aksel kijkt altijd reikhalzend uit naar Georgine, de zus van Geo… En Geo zelf doet aan het weesmeisje Emma een belofte die het leven van hen allemaal drastisch zal beïnvloeden.
LIES BATE vond inspiratie voor dit fascinerende boek in de vele getuigenissen van Gentse weeskinderen in de jaren dertig. Stuk voor stuk aangrijpende en harde verhalen over een jeugd die kerven op de ziel nalaat…