Lizzy Ansingh behoorde tot de groep van acht Amsterdamse schilderessen, tezamen de Amsterdamse Joffers. Het werk van de Joffers wordt veel verzameld en is opgenomen in menig collectie.
Dit is het eerste boek over haar unieke oeuvre. Ze verzamelde en schilderde poppen uit ‘heimwee naar verloren tijden, verdwenen mensen en huizen’.
In het boek is veel aandacht voor het pronkpoppenhuis dat Lizzy Ansingh in 1910 kocht en geheel naar haar hand zette.
Ze voegde eigentijdse spullen toe en legde twee veel te grote Chinese poppen in het hemelbed. Het poppenhuis is bewaard gebleven en te zien in het Historisch Museum Arnhem.
De Amsterdamse Joffer Lizzy Ansingh is bekend geworden als de schepper van een eigen en uniek genre binnen de Nederlandse kunst: dat van het poppenschilderij.
In haar poppentaferelen vermengt Lizzy Ansingh eigen opvattingen, gevoelens en herinneringen met kunst, literatuur en religie. Haar poppen zijn als het ware acteurs, die optreden in geschilderde toneelstukken. Ansingh maakte ook ander werk - stillevens, portretten en een enkel landschap of stadsgezicht-, maar de poppenschilderijen kwamen voort uit een noodzakelijke behoefte. Dat bepaalt hun kracht en maakt ook dat het genre geen navolging heeft gevonden. Leven en werk van Lizzy Ansingh zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Ze was een fascinerende figuur, aan wie in dit boek voor het eerst recht wordt gedaan.