De Wijsheid als bijbels scheppingsbeginsel en concurrerende zin-perspectieven in hellenistisch jodendom, gnosticisme en vroeg-christelijk denken. In de oudtestamentische wijsheidsliteratuur wordt Vrouwe Wijsheid beschreven als het scheppingsbeginsel. God heeft door en in de Wijsheid de kosmos geschapen. De kosmos is echter een chaos geworden door toedoen van Vrouwe Dwaasheid. Door de zondeval van de mens is het kwaad tot in de scheppingsstructuren werkzaam geworden. Dankzij de wijsheid, die de samenhang van de kosmos waarborgt, vervalt de kosmos niet geheel tot chaos. Uiteindelijk zal Vrouwe Wijsheid haar vijandin Vrouwe Dwaasheid verslaan en een nieuwe hemel en aarde doen ontstaan. De doorwerking van de oudtestamentische wijsheidsliteratuur door de eeuwen heen in de intertestamentaire, nieuwtestamentaire en vroeg-christelijke periode wordt in dit boek behandeld. Beschreven wordt hoe er veranderingen in de wijsheidstraditie zijn opgetreden, die concurrerende zin-perspectieven in opponerende religies hebben doen ontstaan in hellenistisch jodendom, gnosticisme en vroeg-christelijk denken. Dit proces wordt getypeerd als acute syncretisering en hellenisering van zowel jodendom als christendom. Het doel van deze studie is op te roepen in het christelijk wijsgerig denken de oudtestamentische wijsheidsliteratuur uitgangspunt te laten zijn. Een proeve van een wijsgerig doordenken van de Wijsheid als bijbels scheppingsbeginsel wordt in dit boek geboden. Dit heeft geleid tot een fundamenteel andere visie op het kwaad dan binnen christelijke kring doorgaans aangehangen wordt, een alternatieve hamartiologie, en een afwijzing van de drieëenheidsleer. C.G. Schaeffer (1973) studeerde geschiedenis en wijsbegeerte en is werkzaam als docent geschiedenis en godsdienst/levensbeschouwing.