Nog niet zo lang geleden werd de honderdste sterfdag van Nietzsche herdacht. Tientallen congressen en een veelvoud aan publicaties werden aan de herdenking gewijd - een bewijs, voorzover nodig, van de niet-aflatende belangstelling voor deze filosoof.

Niettemin blijven ook na het eeuwfeest veel van Nietzsches intuïties problematisch en raadselachtig. Zo is er bijvoorbeeld het mysterie van de 'eeuwige terugkeer', door Nietzsche niet zomaar als een speculatieve gedachte geopperd, maar geponeerd als een heuse existentiële opgave. Maar hoe doe je dat eigenlijk, eeuwig terugkeren? Bovendien is er het probleem van de 'wil tot macht' - en van de inhumane interpretaties die men hieraan in de twintigste eeuw heeft gegeven. Zijn in Nietzsches filosofie nog de sleutels voorhanden voor een scherper maar ook billijker duiding van dit begrip dan tot nu toe gebruikelijk was? Of is het voorgoed besmet geraakt door het fanatieke voluntarisme van Hitler en Mussolini?

Friedrich Nietzsche - chaos en [ver]wording gaat op zoek naar de verborgen sleutels van Nietzsches leer. Door de chaos van wording en verwording heen leidt het boek de lezer naar een 'filosofie van de bedachtzaamheid' die Nietzsche, tot in de waanzin toe, heeft gedreven. Het is een drievoudig portret: van de denker, van zijn denken - en het zelfportret waarin de denker, zichzelf denkend, eeuwig wederkeert.