Airfield ahead. Meteen laat ik me zakken tot op de hoogte van mijn vleugelmannen. We stuiven voorbij het wachtlokaal aan de zuidzijde van het terrein, waar de wachtpost nooit de tijd krijgt de slagboom op te halen. De kerel werpt z’n geweer weg en duikt de brandnetels in.
Een tikje voetenstuur, en ik neem een tweemotorig toestel op de korrel. Een kilometer, vijfhonderd meter, driehonderd, tweehonderd, vijftig meter. Ik open het vuur. Het grondpersoneel stuift uit elkaar. Paniek in de tent! Terwijl mijn kogels de linkermotorkap doorzeven, springt een mecanicien van de vleugel. De schroefdop tuimelt op de grond, de linker landingspoot begeeft het en de Potez vat vuur.”
Afspraak met het Geluk, Raymond Lallemants eerste oorlogsdagboek, leest als een jongensroman. De Belgische leerling-piloot weet in mei 1940 op het nippertje te ontsnappen aan de Duitse inval. Vastberaden de strijd tegen de nazi’s voort te zetten, neemt hij via Frankrijk en Marokko de wijk naar Groot-Brittannië. Daar komt hij als jonkie terecht in een van de meest vermaarde smaldelen van de RAF, het No.609 Squadron. Drie jaar later voert Squadron Leader Lallemant deze eenheid aan. Tot de dag van vandaag bestempelen kenners in Groot-Brittannië hem als de beste Typhoonpiloot.
“Uiteindelijk bereik ik de weg naar Trun en de herberg waar ik drie dagen geleden de Königstiger heb uitgeschakeld. Ik kan u verzekeren dat het geen prettige ervaring is je in het gat te laten zakken waar ooit de geschutskoepel heeft gezeten, om weg te zinken in de resten van zijn bemanning. De wanden zijn bepleisterd met gehakt en op de chauffeursstoel zit een lijk zonder hoofd. In een hoek op het hem toegewezen zitje een ander bemanningslid, opgeblazen en onherkenbaar. Aan een handgreep aan het plafond hangt een stuk afgerukte arm. Het geblakerde stalen pantser stinkt als de pest, maar sinds enkele uren intussen bevinden we ons in het laatste kaartvakjes Falaise.”
Afspraak met het Geluk is bovenal een eerlijk bedoelde en bijgevolg soms grauwe getuigenis van de gruwel van de oorlog. De geallieerde landing in Normanië op 6 juni 1944, de tragische ‘brug te ver’ bij Arnhem, schrijvers eigen worsteling met de dood na een vreselijke noodlanding. Het komt allemaal aan bod in deze langverwachte vertaling van een bejubelde klassieker. Een snoer van spetterende anekdotes maken van het boek een van de spannendste kronieken van de luchtoorlog boven Europa tussen 1940 en 1945.