Wie ‘vertegenwoordigt’ het Belgische en het Nederlandse volk politiek? De gekozen parlementsleden die het personeel van de ‘representatieve democratie’ uitmaken, of de gekroonde hoofden van wie wordt gezegd dat zij een ‘representatieve’ functie uitoefenen? Waar ligt de staatsmacht en kan die macht ook zonder theater? En hoe soeverein is de natie of is zij te verdeeld om überhaupt te bestaan? ‘Politieke representatie’, zo blijkt, is een complex gebeuren met een geschiedenis die zich - juist ook in Nederland en België – vaak heeft vernieuwd. De ideeën die deze geschiedenis hebben bepaald, worden in dit boek ontleed. In die ideeënwereld circuleerden – soms met grote vanzelfsprekendheid – concepten als ‘republiek’ en ‘maatschappelijk verdrag’. Maar er werden ook personages geschapen, die dan als voorbeelden of als afschrikwekkende ‘types’ moesten gelden: de Goede Prins en de ideoloog, de ‘politieker’ en de emo-politicus (of politica). Maar ook historiebeelden waren alomtegenwoordig in de politieke debatten. Was de geschiedenis tenslotte niet een leerschool? Of diende zij toch al eerder als een moeilijk overwinbare kolos te worden begrepen? Dat alles kon tot controverses leiden, met een inzet die varieerde, maar die ook steeds een strijd om de ‘norm’ was en een explicitering van de eigen positie vergde. Dat resulteerde soms in verrassende observaties: was bijvoorbeeld de diplomaat niet ‘een aristocratische vogel in een democratisch hoenderhok’? Politieke representatie brengt deze thematiek in kaart.