Het Kasteel van Loppem, gebouwd tussen 1859 en 1862 in opdracht van baron Charles van Caloen en zijn echtgenote Savina de Gourcy, is één der meest volledige creaties van de profane neogotische architectuur en interieurdecoratie in België.

Twee vermaarde architecten stonden in voor het ontwerp: de Engelsman Edward Pugin (1834-1875) en Jean-Baptiste Bethune (1821-1894), de schepper van de Vlaamse neogotiek.

Het Kasteel van Loppem is niet alleen een parel van neogotische 'totaalkunst’, maar bevat ook rijke collecties schilderijen, tekeningen, beeldhouwwerk, aardewerk, porselein enz., van de late Middeleeuwen tot nu. Bovendien bezit het kasteel een unieke historische betekenis: op het einde van de Eerste Wereldoorlog verbleef hier Koning Albert en zijn familie en werd de fameuze ‘Regering van Loppem’ gevormd, de eerste drieledige regering die o.m. het algemeen stemrecht invoerde.

Dit kunstboek brengt een grondige kunsthistorische synthese, gebaseerd op volledig nieuwe inzichten, met ruime aandacht ook voor het familiale en historische kader, de kunstcollecties, de tuinarchitectuur, de ‘Regering van Loppem’ en de relaties met Guido Gezelle.