Na de dood van Céline in 1961 te Meudon bleef zijn vrouw Lucette Destouches balletlessen geven. Véronique Robert werd haar leerlinge en vriendin. Er ontstond een vertrouwensrelatie tussen de twee vrouwen. Lucette praatte veel en Véronique kon goed luisteren.
Malraux zei ooit dat je om Céline te begrijpen Lucette Destouches moest benaderen, omdat zij de enige was met een instinctieve, bijna dierlijke kennis van de schrijver. En zo is deze tekst tot stand gekomen. Het is het resultaat van twee stemmen: Véronique Robert die vertelt over haar vriendschap met Lucette Destouches, en Célines weduwe die vertelt over de vijfentwintig jaar die ze met Céline doorbracht. Lucettes stem wordt getrouw vastgelegd door Robert en daarom is het boek door beide vrouwen geschreven.