Dit essay handelt over de visie van de beroemde humanist Erasmus
op de jood en de joodse religie. In de Renaissance, maar ook in de
Reformatie werden er hartstochtelijke pogingen gedaan om het
jodendom van binnenuit te leren kennen door bestudering van het
Hebreeuws. Erasmus had de paus er al dikwijls op gewezen dat hij
zeer bezorgd was dat het jodendom in Europa hierdoor weer zou
kunnen opleven. Volgens hem was er ‘voor de leer van Christus
niets gevaarlijkers en vijandigers dan deze pest’. De herontdekking
van het Hebreeuws zag hij als een bedreiging voor de Kerk zelf.
‘Het joodse volk verspreidt met zijn afgrijselijke verhalen in de
talmoed (...) niets dan stank. In Italië leven veel joden (...) Ik ben
vreselijk bang dat deze pest, die vroeger al werd overwonnen, zich
opnieuw in Europa zal verspreiden.’