"'s Nachts in bed, in een interval van slapeloosheid, overvalt je nu meer dan ooit het besef van eindigheid." Zo begint het dagboek van Wim Jungmann, oud-journalist van Het Parool. Hij hield het bij in de laatste maanden van zijn leven met zijn vrouw Loes. Na meer dan vijftig gelukkige jaren overleden ze in december 2000 - zij (83) aan een verwaarloosde bronchitis, hij (87) nog geen drie weken daarna aan een gebroken hart.
In heel kort bestek (het dagboek telt niet meer dan 59 beschreven velletjes), en daardoor des te indringender, beschrijft Jungmann hoe het is om oud te zijn en op de drempel van de dood te staan. Zonder opsmuk of vals sentiment maakt hij de lezer deelgenoot van hun kleine wereld - 'Tandje minder, maar de lamme en de blinde rooien het samen wel' - met als aangrijpendste moment de plotselinge dood van Loes.
De zonen (en journalisten) Jan Carmiggelt en Bart Jungmann vonden na hun vaders overlijden het rode schrift waarin ze hem wel eens hadden zien schrijven, en raakten diep onder de indruk van zijn sobere schrijfstijl en de minutieuze openhartigheid van zijn aantekeningen.
In WAT IS HET MET LOES? publiceren de beide zonen het dagboek van hun vader, dat zij zelf aanvulden met het levensverhaal van Wim en Loes. Het resultaat is een zeldzaam ontroerend en authentiek document - over liefde, ouderdom en het einde van twee levens.