De dood, in 1919, van de drieënvijftigjarige Litouwse rabbijn Heshel Melamed was een zegen voor zijn familieleden: het was de reden om uit Litouwen te emigreren, waardoor ze aan de verschrikkingen van de Holocaust ontkwamen.
Twee generaties later besluit Dan Jacobson de verhalen over zijn grootvader Heshel van iedere geheimzinnigheid te ontdoen. Hij gaat op zoek naar diens drijfveren om in Litouwen te willen blijven. Waarom veranderde zijn grootvader tweemaal van identiteit? Wie was zijn eerste vrouw? Wat was de werkelijke reden dat hij besloot af te zien van een benoeming tot rabbijn in de Verenigde Staten?
De confrontatie met het verleden - de Holocaust en de enkelingen die het overleefd hebben - vormt de climax van dit prachtig geschreven boek, waarin Jacobson een scherp observatievermogen, een beeldend taalgebruik en bovenal een grote emotionele bewogenheid toont.