Zita, de laatste keizerin van Oostenrijk en koningin van Hongarije, is kroongetuige geweest van een wereld die in 1918 voorgoed onderging. In 1892 geboren als prinses van Bourbon-Parma huwde zij in 1911 aartshertog Karl, tweede in lijn van troonopvolging van de Oostenrijks-Hongaarse dubbelmonarchie. De oude keizer Franz Joseph was eregast op de bruiloft. De troonopvolger, aartshertog Franz Ferdinand, was nog in de kracht van zijn leven zodat het niet waarschijnlijk leek dat het jonge paar spoedig tot de troon zou worden geroepen. Vijf jaar later echter waren zowel de keizer als diens opvolger dood en was Zita, 24 jaar oud, keizerin van het immense rijk dat, in een verwoestende oorlog verwikkeld, aan alle kanten uiteen dreigde te vallen. Weer vijf jaar later was zij in ballingschap, weduwe en gesteld voor de zware opgave haar acht kinderen, waarvan de jongste de vader nooit heeft gekend, op te voeden naar de maatstaven van haar Huis. De ballingschap voerde haar via Zwitserland, Madeira, Spanje en België naar Canada en de Verenigde Staten. Vanuit Amerika organiseerde zij na de Tweede Wereldoorlog een hulpactie voor Oostenrijk en Hongarije. In 1948 keerde zij terug naar Europa om haar kleinkinderen te zien opgroeien. Een terugkeer naar Oostenrijk was toen nog niet mogelijk. Pas in 1982 mocht zij, inmiddels 90 jaar oud, na een ballingschap van 65 jaar Oostenrijk weer bezoeken, maar zij bleef in Zwitserland wonen waar zij in 1989 overleed.