In 1911 ging het Genootschap van Nederlandse Componisten voortvarend van start. Binnen enkele jaren werd Buma opgericht en was de bescherming van auteursrechten geregeld. Al snel zag een ondersteuningsfonds het licht en nog voor de oorlog werd de eerste Manifestatie Nederlandse Toonkunst gehouden. De oorlog bracht de activiteiten tot stilstand en kostte een aantal leden het leven, onder wie de voorzitter en medeoprichter Jan van Gilse. Na de oorlog werden ter gelegenheid van het 50-jarig jubileum de Nederlandse Muziekdagen in het leven geroepen. In de roerige jaren zestig deed de actiegroep ¿De Notenkraker¿ van zich spreken en werd het bevorderen van het maatschappelijk functioneren van muziek opgenomen in de statuten. Na jaren van voorbereiding kwam in 1982 het Fonds voor de Scheppende Toonkunst tot stand. In de jaren negentig leidde ditzelfde fonds tot een breuk in de gelederen. Bij het 100-jarig jubileum staat Konrad Boehmer stil bij de ijzeren wetten van de bureaucratie die de geschiedenis van het Genootschap zouden bepalen. Sander van Maas schetst de ontwikkeling van de muziek in Nederland aan de hand van compositorische vondsten aangedragen door veertien componisten. Tot slot schetst Floris Don aan de hand van vijf portretten het beroep van componist anno 2011.