In de loop van de 17de eeuw ontwikkelde de Republiek der Zeven
Verenigde Provinciën zich tot de machtigste en meest welvarende
natie van de wereld. Verschillende belangengroepen voerden
echter een voortdurende strijd om de macht. De stadhouders
pleegden met steun van grote groepen Oranjegezinden soms een
regelrechte staatsgreep om zich monarchale macht toe te eigenen.
Sommige raadpensionarissen stelden zich braaf achter hen
op, terwijl andere de Oranjes juist fel bestreden. Regenten en
bestuurders voerden meestal een geheel eigen beleid en de calvinistische
predikanten speelden via het mobiliseren van het
gewone volk hun eigen rol. Bovendien werd de politiek van ons
land soms sterk beïnvloed door de belangrijkste ambassadeurs
van de Republiek.
In Leiders van de Gouden Eeuw, het vierde en laatste deel in de
reeks ‘portrettengalerijen’ van kopstukken uit de Gouden Eeuw,
laat Hellinga 27 belangrijke machthebbers de revue passeren.
Niet alleen beroemde namen als Maurits, Frederik Hendrik,
Willem II en Willem III, Johan van Oldenbarnevelt, de gebroeders
De Witt, Andries Bicker, Arminius en Gomarus. Er waren nog heel
wat anderen die minder bekend bleven, maar ook een grote rol
speelden in de ontwikkeling van ons land in de 17de eeuw.