Ze werden harde werkers genoemd. Rustige mensen. Ze kwamen in groten getale naar Nederland om het werk te doen dat bleef liggen: gastarbeiders. Turken, Marokkanen en Joegoslaven, maar ook Hongaarse vluchtelingen. En in de nasleep van de dekolonisatie vestigden zich hier Molukkers, Indische Nederlanders en Surinamers. Wie waren de migranten, die zich langs de loop van Rijn & Lek vestigden? Waar werkten ze? Hoe woonden ze? Hoe zag hun vrije tijd eruit en door wie werden zij geholpen om in Nederland hun draai te vinden?
In woord en beeld voert de auteur de lezer mee langs steden en dorpen, naar pensions in oude stadswijken, schuren en barakken in het buitengebied, fabrieken, kwekerijen en slachterijen. Uit de monden van degenen die het meemaakten horen we wat hun migratie betekende voor het contact met thuis, voor hun dagelijks leven en voor de toekomst. Rode draad vormen de reacties van de samenleving waarin de nieuwkomers terecht kwamen. Veel aandacht krijgt de beeldvorming, die vaak naïef en clichématig was.
Dit boek biedt een verhelderende kijk op medelanders die vaak in het nieuws zijn, maar over wie we toch maar zo weinig weten. Het beoogt niet alleen bevolkingsgroepen dichter bij elkaar te brengen, maar ook het wederzijds begrip tussen migranten en hun nakomelingen te bevorderen.