Kapers stroopten in vroeger eeuwen de Middellandse Zee af op zoek naar buit naar levende koopwaar voor de slavenmarkten in Noord-Afrika. Ook schepen op de Atlantische Oceaan waren niet veilig. Dat ervoer de Schiedamse kuiper Cornelis Stout, die in 1678 met zijn gezin op weg was naar Suriname. Het schip werd ge erd en de opvarenden werden in Algiers als slaven verkocht. Cornelis Stout en zijn gezin beleefden een moeilijke tijd, maar dankzij het vredesverdrag van 1680 tussen Algiers en de Republiek der Verenigde Nederlanden kwam er na anderhalf jaar al een einde aan hun slavernij. Terug in de Republiek schreef Cornelis zijn belevenissen op. Zijn handgeschreven Reijsbeschrijvinge berust in de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag en verscheen nog niet eerder in druk.
Veel langer in slavernij zat Maria ter Meetelen, die samen met haar echtgenoot in 1731 per schip uit Spanje naar Nederland vertrok. Ten noordwesten van Lissabon werd hun schip door Marokkanen gekaapt en opgebracht naar Sal br>Daar begon Maria's twaalfjarige slavenbestaan, dat zich grotendeels afspeelde in Mekn Na het overlijden van haar man was hertrouwen met een Nederlandse christenslaaf van enige positie de enige mogelijkheid om buiten de harem van de koning te blijven. Deze laatste gaf de kordate Maria zowaar toestemming te trouwen met Pieter Jansz Iede. Twaalf bange jaren bleek Maria een meesterlijke overlevingsstrateeg. In 1743 werd zij eindelijk vrijgekocht, samen met haar man en hun twee kinderen. Vijf jaar na hun terugkeer verschenen Maria's avonturen in druk. Sindsdien is dit de eerste volledige herdruk van haar Wonderbaarlyke en merkwaardige gevallen van een twaalfjarige slavernij.
Niet eerder gaven slavernijverhalen van Nederlandse bodem zo'n indringende kijk op het dagelijks leven van christenslaven in Noord-Afrika.
Laura van den Broek en Maaike Jacobs behaalden hun doctoraat Historische Letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam. Ze studeerden af op respectievelijk Maria ter Meetelen en Cornelis Stout.