De tekeningen van Hans Lemmen (Venlo, 1959) lijken zonder aarzeling aan het papier te zijn toevertrouwd. Hij zet zijn beelden neer in trefzekere lijnen in pen en inkt. Wonderlijk genoeg roept deze heldere lijnvoering een mysterieuze wereld op, een wereld waarin mannen in boomstammen passen, daken ruggengraten hebben en honden als stenen in het water liggen. En ofschoon iedere tekening op zichzelf staat en in zichzelf besloten lijkt, geven zij samen gestalte aan een geheel eigen 'droomwereld', waarin niet alleen de afmetingen van de werken (25 x 33 cm) maar ook de onderwerpen steeds terugkeren - zoals een gedaanteverwisseling, het bouwen aan een huis, maar ook het tekenen zelf.

Hans Lemmen is in de eerste plaats werkzaam als beeldhouwer. In die hoedanigheid werkt hij vaak aan complexe opdrachten, aan beelden die zich manifesteren in de openbare ruimte waarbij sprake is van velerlei 'inmenging van buitenaf'. Deze projecten staan in groot contrast met het tekenen, dat bij uitstek een privé karakter heeft. Voor Lemmen zelf is het tekenen zoiets als een tweede natuur. Juist daarom beschouwde hij zijn tekeningen aanvankelijk niet als zijn eigenlijke werk - want, zo geeft hij aan, 'werk is zwoegen en gaat niet vanzelf, de tekeningen wel'. De laatste tijd echter treedt hij er steeds vaker mee naar buiten. Dit maal met een boek, dat in ongeveer honderd werken een beeld geeft van een tegelijkertijd zeer particuliere, maar toch voor velen herkenbare, eigen 'wereld'.