C. Buddingh' (1918-1985), dichter, dagboekschrijver, romancier, criticus, vertaler en bloemlezer, neemt zich eind jaren zeventig voor een 'soort autobiografie in sonnetten' te schrijven, getiteld 'Een mens in de tijd'. In meer dan driehonderd verzen wil hij daarin alles beschrijven wat hij ooit heeft meegemaakt, gedacht en gedroomd. Deze 'autobiografie' heeft, door voortijdige beëindiging van het project, nooit de bedoelde omvang gekregen. Ook de autobiografie in proza, tot het schrijven waarvan hij ooit door Martin Ros werd uitgenodigd, is er nooit gekomen.
Buddingh' maakte, met name als dichter, vooral in de jaren zestig naam. Hij werd door velen gezien als de man die de poëzie in Nederland populair maakte. Ernst en humor hoorden in zijn werk onafscheidelijk bij elkaar. Als prozaïst kreeg hij in de jaren zeventig bekendheid door zijn dagboeken, die volstrekte openheid gaven over zijn leven en werk aan de Bankastraat in Dordrecht. Literatuur, cricket, katten, Engeland en voetbal waren terugkerende thema's. Buddingh' heeft met zijn verzameld werk een heel mensenleven in kaart gebracht.