"""Naar het lijk. Het Nederlandse doodsportet 15OO-heden"". Naar het lijk behandelt geschilderde, getekende en gegraveerde doodsportretten, afgegoten en gebeeldhouwde handen, dodenmaskers en post mortem foto's. Doodsbedportretten van vorsten en andere adel, patriciërs en geestelijken, handen van schrijvers en schilders. Van volwassenen en vooral van kinderen. Tot de 16e eeuw was het doodsportret voorbehouden aan vorsten, adel en clerus. Later kon ook de hogere burgerij zich voor de eeuwigheid laten portretteren. Het geschilderde doodsportret was vooral in de 17e eeuw zeer populair, met name dat van jonggestorvenen. Na een inzinking in de 18e eeuw, won het doodsportret onder invloed van de Romantiek weer terrein. Toen de fotografie omstreeks 185O zijn intrede deed, was het bijna voor iedereen mogelijk de gelaatstrekken van de overleden medemens vast te leggen: de post mortem fotografie nam een zeer hoge vlucht. In de 2Oste eeuw werd de dood een taboe; de schaarse voorbeelden uit deze perio"