Anders dan zijn Ierse en Griekse romans, vormen Vestdijks 'Franse' romans een niet duidelijk af te bakenen ensemble. Misschien vallen alleen 'De hôtelier doet niet meer mee' en 'De filosoof en de sluipmoordenaar' in die categorie, omdat ze zich immers in Frankrijk afspelen. Toch was Vestdijk hevig geboeid door de Franse cultuur. Dat blijkt ook uit andere, niet-Franse romans met hun fascinerende figuren, zoals de demonische Lous de Romanesque in 'De vuuraanbidders'. Of de dubieuze kunsthandelaar Duplessys in 'De leeuw en zijn huid' die hardnekkig weigert Stendhal te ontmoeten. Maar ook wat onschuldiger personages, zoals de larearen Frans die Vestdijk ten tonele voert. Die van Anton Wachter moedigt de idylle met Ina Damman aan en brengt Anton zover dat hij Proust kan lezen en navolgen. Of Stan Vastenou in 'De symfonie van Victor Slingerland': mede door haar voorkeur voor Franse romannetjes is ze omgeven door een aura van wuftheid en lichtzinnigheid. Vanuit deze 'Franse' invalshoek behand