In onze tijd worden veel dingen beweerd over de vroege christenheid. Als men de populaire publicaties mag geloven is de bijbel een boek dat door mensen bedacht is. De vroegchristelijke bronnen beweren heel wat anders. Dit boek onderzoekt hoe de vroege Kerk dacht over de bijbel. Hoe zag zij de Schriften en hoe ging zij ermee om? Schriftkritiek is niet iets van de Verlichting. De heidense filosofen hielden zich hier in de tweede en derde eeuw al mee bezig. In dit boek worden het karakter en de functie van het gezag van de bijbel in de na-apostolische tijd onderzocht. Dit boek beperkt zich tot de geschriften van Ignatius van Antiochie, Irenaeus van Lyon en Clemens van Alexandrie. Dr. Benno Zuiddam studeerde journalistiek en theologie in Nederland en vervolgde zijn studie theologie in Zuid-Afrika. Vervolgens werkte hij een tijd in Zuid-Afrika en Nederland om uiteindelijk een beroep aan te nemen vanuit Tasmanie. Dit boek werd aanvankelijk gepubliceerd als dissertatie ter verkrijging van de graad Doctor Theologiae aan de Theologische Faculteit van de Universiteit van Oranje Vrijstaat (Zuid-Afrika).