Meestal is het de liefde, de ontdekking van een ziel in andermans ogen, die ons aan het dichten zet - in welke gedaante die liefde zich ook aan ons voordoet. In deze bundel verzamelde dichter Willem Wilmink de mooiste liefdesgedichten uit de Nederlandse poëzie. Van de onverbloemde erotiek van de middeleeuwen tot de zeventiende-eeuwse liefde, gedoemd te mislukken vanwege de grote standsverschillen. Van Hendrik de Vries, die de natuur zo prominent naar voren haalt, tot Piet Paaltjens, die achter zijn grappen zijn ernst verbergt. Van Hooft en Gorter, beiden gelukkige minnaars, tot Slauerhoff en Nijhoff, de dichters van het menselijk tekort.