De Griekse denker Plato schreef om gelijk te krijgen. Zijn eigen lot en dat van de wereld hingen er voor hem vanaf. Als belichaming van dat gelijk schiep hij een van de grootste literaire figuren uit de geschiedenis: de martelaar Socrates, uitgelachen en gedood door het democratische beest. Meer dan de helft van Plato's werk is een woedende aanval op de democratische samenleving, en tegelijk een poging om zijn eigen maatschappelijke en psychische onmacht goed te praten. 'Plato. De strijd tegen het democratische beest' schets Plato's innerlijke conflict. Hij legt zijn figuren meeslepende pleidooien voor een amoreel leven in de mond en probeert die dan met zijn psychologische theorie te weerleggen. Hij verwerpt het menselijk leven als totaal verziekt en blijft toch tot zijn dood toe werken aan het ontwerp van een ideale samenleving.