De Club van Rome zat ernaast. Begin jaren zeventig voorspelde zij het oprakelen van de grondstoffenvoorraden op aarde. Rond 1800 zat Thomas Maltus er ook naast toen hij voorspelde dat de landbouwproductie de bevolkingsgroei niet zou kunnen bijhouden. Tijdens de industriële revolutie werd opgeroepen dat de welvaart zou instorten met het slinken van de energievoorraden: steenkool in Engeland en turf in Nederland. Een foute veronderstelling.

Recentelijk staken nieuwe doemscenario´s de kop op: de bossen sterven door zure regen, per jaar verdwijnen 100.00 soorten door ontbossing, huiskanker neemt toe door verdunning van de ozonlaag, ijskappen smelten en orkanen worden heviger omdat het klimaat verandert, en door het gebruik van bestrijdingsmiddelen nemt de mannelijke vruchtbaarheid af.

Waarom kloppen wetenschappers en milieuorganisaties deze in aanleg serieuze problemen zo hoog op? Gat het om het verwerven van macht en invloed? Om de noodzaak fondsen te werven? Of gaat het om een misplaatste poging angst te kweken en zo de komst van een duurzame samenleving af te dwingen?