Voordat scheikundige Ulrich blind werd, had hij eens een verhaal gelezen in een tijdschrift: een stel ontdekkingsreizigers was op een groep papegaaien gestuit die de taal spraken van een volk dat in een recente catastrofe van de kaart was geveegd. Verbluft over deze ontdekking, sloot men de papegaaien op in kooien en stuurde die naar het thuisland, zodat taalkundigen konden vastleggen wat er van die verloren gegane taal over was. Maar de papegaaien, al aangetast door de verwoesting waar ze getuige van waren geweest, stierven onderweg en er bleef niets van de taal over. De blinde Ulrich, die zich afvraagt of hij iets aan de wereld heeft achter te laten, scheept zich in voor een fantastische leunstoelreis langs de gebeurtenissen van een turbulente eeuw geschiedenis van zijn land, en langs de bepalende lotgevallen in zijn eigen leven van verloren liefde en mislukte chemie. Solo is een boek over verbroken tradities en weggekwijnde ambities, en over de manieren waarop mensen over deze mislukkingen heenkomen. Tegelijkertijd is Solo een caleidoscopische roman over het leven en de dagdromen van Ulrich, een honderd jaar oude man uit Bulgarije.