In Zij is altijd soms doet Ton Lathouwers verslag van zijn levenslange fascinatie voor wat hijzelf 'vrouwelijke gestalten van compassie' noemt. Hij benadert dit universele thema vanuit verschillende religieuze tradities en volksdevotie, en gaat ook op zoek naar symbolische uitingen van vrouwelijk mededogen in de wereldliteratuur. Van Kuan Yin over de Sophia en de Moeder Gods tot de Sjechina uit de joodse mystiek, overal volgt hij haar spoor. Tegelijk vindt hij uitdrukkingsvormen van deze heilbrengende, feminiene kracht bij Goethe, Dostojewski, Rilke, Pessoa, Yourcenar, Les Murray en vele andere moderne - vooral Russische - auteurs. Wereldwijd kom je 'haar' tegen, van Oost tot West. Zij daalt af tot in de diepste krochten van de hel om daar iedereen, zonder uitzondering, te redden. We volgen haar tot in de vernietigingskampen, waar zelfs 'geen plek is om te staan' en God afwezig lijkt. Toch is de boodschap van dit essay hoopvol. Ton Lathouwers wil recht doen aan de betekenis van het vrouwelijke. Juist op dit punt hebben niet alleen de religieuze symboliek, maar vooral ook de officiële structuren en instellingen binnen de joods-christelijke traditie en het boeddhisme een achterstand in te halen. Een indringende getuigenis van een zenleraar over zijn omgang met het 'eeuwig-vrouwlijke'. TON LATHOUWERS (1932) is een van de meest liberale zenleraren in het Nederlandse taalgebied. Kort na zijn benoeming tot hoogleraar slavistiek aan de Katholieke Universiteit Leuven in 1968, begaf hij zich op het boeddhistische pad. Hij reisde onder andere naar Japan, Myanmar, Thailand, Maleisië en Indonesië. Daar legde hij zich toe op de studie van de Chinese zentraditie onder leiding van ch'an-meester Teh Cheng, van wie hij in 1987 transmissie kreeg. Van Ton Lathouwers verschenen eerder bij Asoka: Meer dan een mens kan doen. Zentoespraken [2000], Kloppen waar geen poort is. Teksten van Linji, Hisamatsu, Sjestov en Plotinus [2007] en - samen met Jan Bor en Luce Ramaker - De moed tot het onmogelijke. Kierkegaard en zen [2010].