Deze verhalenbundel, rechtstreeks vertaald uit het Pali, bestaat voor het merendeel uit dierfabels, en maakt deel uit van de oudste bewaard gebleven redactie van de boeddhistische canon, die voor het eerst werd opgetekend - na bijna vijf eeuwen van mondelinge overlevering - op Sri Lanka, kort voor het begin van onze jaartelling. De hier verzamelde verhalen vertegenwoordigen een selectie uit de zogenaamde jataka's en zijn terug te vinden in de Khuddaka-Nikaya van de Sutta-Pitaka.

Jataka betekent geboorteverhaal. Formeel verhaalt elk jataka van een episode uit een vroeger leven van de Boeddha toen deze nog de bodhisattva was, een wezen op weg naar verlichting. De historische Boeddha zou deze verhalen verteld hebben ter illustratie van een zedenles. Tezamen vormen deze jataka's, die vaak zijn doorweven met verzen, een bonte verzameling verhalen die tot diverse genres behoren, maar die, aangezien een moraal onontbeerlijk is, tevens altijd het karakter hebben van een fabel. Zij zijn vaak licht van toon, levendig en spontaan verteld.

In een uitvoerige inleiding gaat de vertaalster in op de herkomst van deze fabels, hun karakter en vorm, terwijl ze ook een samenvatting geeft van de belangrijkste aspecten van de boeddhistische leer.